Interclassics & Topmobiel 2009 - Verslagje
Geplaatst: 12 Jan 2009, 09:44
Van 9 t/m 11 januari 2009 was de Interclassics & Topmobiel in het Maastrichtse Mecc die ik op zondag heb bezocht. Eerst met de auto enkele km van woonplaats naar Roermond en vervolgens met de trein naar Maastricht, station Maastricht-Randwyck. Net voor perron Maastricht kwam de trein tot stilstand. Er werd niets omgeroepen maar op een bepaald moment kwam een conducteur vertellen dat de trein defect was en niet meer verder kon. Dat werd dus een stuk door de sneeuw ploegen en hopen dat er een snelle aansluiting naar Randwyck was. Gelukkig stond er een Veolia-treintje klaar, waar overigens de verwarming wél aan was.
Voor de kassa's in het Mecc stonden lange wachtrijen en slechts enkelen hadden in de gaten dat aan de overzijde van de hal ook een extra kassa geopend was.
Net voor de kaartcontrole kon men een kloeke catalogus meenemen, samengesteld onder redactie van De Onschatbare Klassieker, informatief maar zoals te verwachten met heel veel reclame.
Dat dit jaar als thema Amerikaanse auto's was gekozen werd direct duidelijk; enorme sleeën uit de vijftiger tot zeventiger jaren vulden een groot deel van de hallen. Niet mijn smaak, zeker niet in die karakteristieke zuurstokkleuren, in tegenstelling tot Mustangs en vroege Corvettes die er ook stonden te blinken. Ook veel ander moois als klassiekers van Jaguar, Mercedes en Italiaanse bolides waaronder Alfa Romeo, Maserati en (uiteraard) Ferrari. Een kolossale zwarte Rolls-Royce stond in een soort “sneeuw en wintersport-setting”, maar de sneeuw was na twee dagen expositie meters ver verspreid geraakt. Op de stand van de autopoetsers van Zymol werd een kanariegele Lambo geboend.
Meest opvallend, en op dat moment ook zonder meer het duurste vehikel in Maastricht en verre omgeving, was een Bugatti Veyron die door een verzekeringsmaatschappij als aandachtstrekker was neergezet. Ook hier weer de irritante “deskundigen” die de toeschouwers lastig vallen met onbenullig commentaar. Overigens was Bugatti ook vertegenwoordigd in de hal waar een aantal merkenclubs stonden van onder andere Saab, Austin Healey, BMW Bavaria en Historische Opel-Club.
Behalve auto's ook allerlei zaken die er zijdelings of niets mee te maken hadden zoals brochures, folders, boeken, tijdschriften, horloges en prularia uit vervlogen tijden. Een vijftal mooie persfoto’s van de Probe uit 1993 voor enkele euro's aangeboden door een Engelse verkoper kon ik niet laten liggen.
Bedrijven die zich met onderhoud en restauratie bezig houden waren ruim vertegenwoordigd.
Swissvax had er een stand en ik had ergens gelezen dat zij een database bijhouden van verschillende soorten autolakken. Op de vraag of zij meer bijzonderheden hadden over het “probleemgeval” Rio Red van de Ford Probe gaven zij aan dat hun database alleen voor intern gebruik is en als basis dient voor de ontwikkeling van onderhoudsproducten. Wel wilden ze kwijt dat de gebruikte lak een typische vertegenwoordiger is van de overgangsperiode naar watergedragen lakken. Maar het bleef nogal vaag.
Opvallend was een nieuwe hoogwaardige lijn van onderhoudsproducten van Sonax die claimt dat de betreffende wax uit 100% carnauba bestaat. Technisch zou dit niet kunnen, dus ga ik het binnenkort bij Sonax navragen.
In een aparte hal stond een collectie Amerikanen, chronologisch onderverdeelt in een aantal door hekken afgezette vakken. In de catalogus werd een Ford GT40 aangekondigd als “dit wordt de meest gefotografeerde auto”, ik heb de GT echter niet gezien. Wel een andere bijzondere Ford in de vorm van een Mustang Shelby.
Op de terugreis deed de NS beter haar werk en verliep de rit zonder problemen.
Voor de kassa's in het Mecc stonden lange wachtrijen en slechts enkelen hadden in de gaten dat aan de overzijde van de hal ook een extra kassa geopend was.
Net voor de kaartcontrole kon men een kloeke catalogus meenemen, samengesteld onder redactie van De Onschatbare Klassieker, informatief maar zoals te verwachten met heel veel reclame.
Dat dit jaar als thema Amerikaanse auto's was gekozen werd direct duidelijk; enorme sleeën uit de vijftiger tot zeventiger jaren vulden een groot deel van de hallen. Niet mijn smaak, zeker niet in die karakteristieke zuurstokkleuren, in tegenstelling tot Mustangs en vroege Corvettes die er ook stonden te blinken. Ook veel ander moois als klassiekers van Jaguar, Mercedes en Italiaanse bolides waaronder Alfa Romeo, Maserati en (uiteraard) Ferrari. Een kolossale zwarte Rolls-Royce stond in een soort “sneeuw en wintersport-setting”, maar de sneeuw was na twee dagen expositie meters ver verspreid geraakt. Op de stand van de autopoetsers van Zymol werd een kanariegele Lambo geboend.
Meest opvallend, en op dat moment ook zonder meer het duurste vehikel in Maastricht en verre omgeving, was een Bugatti Veyron die door een verzekeringsmaatschappij als aandachtstrekker was neergezet. Ook hier weer de irritante “deskundigen” die de toeschouwers lastig vallen met onbenullig commentaar. Overigens was Bugatti ook vertegenwoordigd in de hal waar een aantal merkenclubs stonden van onder andere Saab, Austin Healey, BMW Bavaria en Historische Opel-Club.
Behalve auto's ook allerlei zaken die er zijdelings of niets mee te maken hadden zoals brochures, folders, boeken, tijdschriften, horloges en prularia uit vervlogen tijden. Een vijftal mooie persfoto’s van de Probe uit 1993 voor enkele euro's aangeboden door een Engelse verkoper kon ik niet laten liggen.
Bedrijven die zich met onderhoud en restauratie bezig houden waren ruim vertegenwoordigd.
Swissvax had er een stand en ik had ergens gelezen dat zij een database bijhouden van verschillende soorten autolakken. Op de vraag of zij meer bijzonderheden hadden over het “probleemgeval” Rio Red van de Ford Probe gaven zij aan dat hun database alleen voor intern gebruik is en als basis dient voor de ontwikkeling van onderhoudsproducten. Wel wilden ze kwijt dat de gebruikte lak een typische vertegenwoordiger is van de overgangsperiode naar watergedragen lakken. Maar het bleef nogal vaag.
Opvallend was een nieuwe hoogwaardige lijn van onderhoudsproducten van Sonax die claimt dat de betreffende wax uit 100% carnauba bestaat. Technisch zou dit niet kunnen, dus ga ik het binnenkort bij Sonax navragen.
In een aparte hal stond een collectie Amerikanen, chronologisch onderverdeelt in een aantal door hekken afgezette vakken. In de catalogus werd een Ford GT40 aangekondigd als “dit wordt de meest gefotografeerde auto”, ik heb de GT echter niet gezien. Wel een andere bijzondere Ford in de vorm van een Mustang Shelby.
Op de terugreis deed de NS beter haar werk en verliep de rit zonder problemen.
